در صدر باب 560 کتاب شریف فتوحات مکیه حضرت شیخ اکبر اشعاری را در مورد وصیت دارند که اشاره به وصیت پیامبر در مورد جانشینی امیرالمومنین دارد و در چندین جای کتاب فتوحات لقب وصی را برای امیرالمومنین علی بن ابیطالب علیه السلام ذکر می کنند که در پست های بعدی به ذکر آنها نیز می پردازیم :
وصّت الإله و وصّت رسـله فلـذا کان التأسی بهم من أفضل العمل
لو لا الوصیه کان الخلق فی عمه و بالوصیه دام المُلــک فی الدُّول
فاعمد إلیها و لا تهمل طریقتها إن الوصیه حکم الله فی الأزل
ترجمه ی ابیات:
خداوند وصیت کرد و پیغمبرانش نیز وصیت کردند و به همین دلیل تأسّی و اقتداء نمودن به آن ها از افضل امور است .
اگر وصیت نبود مردم در سرگردانی و حیرت فرو می رفتند و به سبب وصیت است که ملک و سلطنت در دوره ها ادامه دارد .
پس تو هم وصیت را پیشه ی خود ساز و از راه و روش و طریق آن غفلت مورز چرا که وصیت حکم خداوند است در ازل .
۲۹
مهر
جناب شیخ اکبر محیی الدین بن عربی در کتب شریف «الدر المکنون و الجوهر المصون» که کتاب درسی علوم غریبه ی حوزه های علمیه است می فرمایند: و الامام علی ورث علم الحروف من سیدنا محمد و إلیه أشار بقوله « أنا مدینه العلم و علی بابها فمن اراد العلم فعلیه بالباب »
ترجمه: امام علی به ارث برده اند علم حروف را از آقا و سرورمان محمد صلی الله علیه و آله و به همین مطلب اشاره دارد حدیث پیامبر که فرمود من شهر علمم و علی در آن است و هر که می خواهد وارد شهر علم گردد بر او باد که بسوی در برود.
۲۸
مهر
شیخ اکبر محیی الدین بن عربی در کتاب شریف فتوحات مکیه می فرمایند :« فإنه صلّی الله علیه و آله و سلم و أهل بیته علی السواء فی مودتنا فیهم فمن کره اهل بیته کرهه لأنه واحد من اهل البیت و لا یتبعض حب اهل البیت » . [ رسول اکرم و اهل بیت ایشان در واجب بودن مودت و دوستی ما یکسان می باشند پس بنابراین هر کس دشمن یکی از اهل بیت باشد دشمن پیامبر است چرا که پیامبر یکی از اهل بیت است و دوستی اهل بیت قابل تفکیک و تبعیض و تقسیم نیست ( یعنی اگر یکی از آنها را دوست نداشته باشی پس نمی شود گفت اهل بیت را دوست داری چرا که اهل بیت مجموع آن بزرگواران می باشد ). ]
منظور ایشان از اهل بیت فرزندان حضرت فاطمه زهرا سلام الله علیها می باشد که دقیقا قبل از این جملات به آن در ضمن داستانی کسی که به فرزندان حضرت فاطمه از سادات بدگویی می نموده به آن تصریح دارد که در پست های بعدی به آن داستان به توفیق الهی اشاره می نماییم .
قبل از این جمله و بعد از بیان داستان شعری را در شأن اهل بیت فرموده است:
فلا تعدل بأهل البیت خلقا فاهل البیت هم اهل السیاده
فبغضهم من الانسان خسر حقیقی و حبهم عباده
هیچ خلقی با اهل بیت برابری نمی کند و فقط اهل بیت شایسته سیادت و بزرگی می باشند .
بغض اهل بیت خسران و ضرر حقیقی و دوستی آن ها عبادت است .
ذکر چند نکته ی مهم:
1 ـ با توجه به داستان قبل از این ابیات واضح است که مراد از اهل بیت فرزندان حضرت زهرا می باشند چرا که در آن داستان تصریح دارد به این مطلب . و بالاتر که اهل بیت را به سادات هم سرایت می دهند . پس جای هیچ تردیدی نیست که مقصود حضرت شیخ روحی فداه از اهل بیت فرزندان فاطمه زهرا سلام الله علیها که در رأس آنها حضرات معصومین اند می باشد مگر کسی از سر عناد نخواهد این مطلب را قبول نماید .
2 ـ ایشان تصریح فرموده اند که دشمن اهل بیت دشمن رسول خداست و این بسیار صریح دلالت بر عقیده ی حضرتش دارد .
3 ـ اهل بیت را در وجوب دوستی هم رتبه ی رسول خدا می دانند .
4 ـ در مصرع اول شعر فرمودن که هیچ کس با اهل بیت برابری نمی نماید و واضح است که اهل سنت اولی و دومی را بالاتر از امیرالمومنین می دانند حداقل در دوستی.
5 ـ در مصرع دوم با توجه به این قاعده ی دستور زبان عربی که یکی از فواید ضمیر فصل افاده ی حصر و قصر است می فرماید اهل سیادت و بزرگی فقط و فقط اهل بیت و فرزندان حضرت صدیقه می باشند .
حقیر خواننده ی این سطور را به حضرت صدیقه قسم می دهم که بدون هیچ تعصبی روی این مطالب دقت کند و بعد بگوید آیا می شود چنین شخصی را سنی مذهب و یا دشمن اهل بیت دانست که برخی ادعا نموده اند ؟؟
آیا با توجه به این فرمایشات واضح و صریح نباید اگر جایی سخنی دو پهلو وجود دارد را حمل بر تقیه نمود؟
آدرس مطالب : 1. کتاب مستطاب « فتوحات مکیه » ج 4 از چاپ های چهار جلدی ص 139 و ج 7 از چاپ های 8 جلدی ص 205
۲۶
مهر
أوحد الموحدین حضرت شیخ اکبر سلام الله علیه در کتاب شریف فتوحات مکیه روایت زیر را از پیامبر نقل می فرمایند: لا فتی الا علی.
سپس در مورد دلیل این سخن پیامبر می فرمایند: لأنه الوصی و الولی. یعنی به دلیل اینکه ایشان جانشین و ولی می باشند. واضح است که لفظ وصی صراحت در جانشینی دارد.
۲۶
مهر
آیت الله صدر: گمان نکنم برای فتوحات مکیه دومی بیاید.
آیت الله مرحوم سید صدر الدین صدر در خاتمه کتاب المهدی که تالیف خود آن جناب است می فرمایند: «. . . الفتوحات المکیه للعالم العارف المحقق الشیخ ابی عبدالله محیی الدین محمد بن علی المعروف بابن عربی الحاتمی الطایی و الحق انه کتاب مفید فی بابه لا اظن ان یصدر له ثان فی عالم المولفات.»
به حق که این کتاب در موضوع خود بسیار مفید است و گمان نمی کنم که برای این کتاب نظیر و دومی در عالم مولفات و کتاب ها صادر بشود و ظهور نماید .
۲۶
مهر
بر ضریح مطهر و منور حضرت شیخ ابیات زیر را نوشته که به حق نوشته اند و اشارت و بشارتی برای ما اسیران در عالم طبع و نفس و حتی رها شدگان از عوالم نازله است:
قبر محیی الدین بن العربی کل من لاذ به أو زاره
قضیت حاجاته من بعد ما غفر الله له أوزاره
این قبر جناب محیی الدین بن عربی است . هر که به اینجا پناه آورد و یا این مضجع منور را زیارت نماید
حاجات او برآورده می گردد بعد از آنی که خداوند بارهای گناه و کدورت های نفسانی او را می بخشد.
۲۶
مهر
همه با عارف بزرگ جناب مولوی و علو مقام معنوی و عرفانی ایشان آشنا هستیم بلکه جهان آشنای این عارف بزرگوار است و شخصیت ایشان علی رغم تمام دشمنی های برخی چه در زمان حضرتش و چه در این زمان، شخصیت جهانی است و یونسکو سال 2007 میلادی را سال جهانی مولوی نامیده است .
آمار خیره کننده ی انتشار مثنوی معنوی در کشورهای غربی بیانگر همه ی مطلب می باشد و جوابی است برای معترضینی که حتی یک خط مطلب قابل عرضه به جهان که هیچ بلکه به کشور هم ندارند .
شیفتگی این عارف بزرگ نسبت به جناب حضرت شیخ اکبر از شعر زیر که مولوی درباره ی شیخ اکبر بن عربی سروده است مشخص می شود:
ما عاشق و سرگشته ی سودای دمشقیم جان خسته و دلبسته ی سودای دمشقیم
اندر جبل صــــالحه کانی است ز گوهر کاندر طلبش غرقه ی دریای دمشــقیمو در بعضی از نسخ به جای مصرع آخر دارد : زان است که ما غرقه ی دریای دمشقیم
مقصود محله ی صالحیه دمشق است که حرم مطهر حضرت شیخ در آنجاست . به بخش تصاویر مرقد حضرت شیخ در همین سایت مراجعه شود .
هنگامی که عارف بزرگی چون مولوی و همچنین استاد ایشان یعنی جناب شمس تبریزی اینگونه نسبت به ساحت حضرت شیخ عرض ارادت دارند علو مقام جناب ایشان واضح می گردد .
۲۶
مهر
جناب حضرت شیخ اکبر محیی الدین بن عربی در با هفتاد و یک کتاب مستطاب فتوحات مکیه که در مورد روزه و بیان اسرار آن است می فرمایند: مردمان در لیلة القدر اختلاف دارند - یعنی در زمانش - برخی از آنان قائلند که در تمام سال می‌گردد، و من هم به همین قائلم، زیرا من آن را در شعبان و در ربیع و ماه رمضان دیدم و بیشتر آن را در رمضان و در دهه آخر دیدم و یک‌بار هم در دهه دوم از رمضان در غیر شب وتر و نیز در وتر(شبهای فرد) از آن دیدم، من یقین دارم که آن در سال می گردد یعنی در وتر و شفع (زوج) از ماهی که تو در آن می‌بینی.
۲۶
مهر
ارادتمندان و تابعین حضرت شیخ و شارحین آثار حضرتش از ایشان با القابی یاد نموده اند که ذکر می گردد :
1. محیی الحق والدین
2. مربی العارفین
3. روح التنزلات و الإمداد
4. الف الوجود
5. عین الشهود و هاء المشهود
6. صاحب الولایه العظمی و الصدیقیه الکبری و امام التحقیق
7. العارف الکبیر
8. مجدد المله الحنیفیه
9. قطب الوجود
10. الکبریت الاحمر
11. سلطان العارفین
12. بحرالمعارف الالهیه
13. ترجمان العلوم الربانیه
14. قطب الافخر
15. خاتم ولایت و عنقای مغرب
16. امام العارفین و قطب الموحدین
17. اسم اعظم
18. اوحد الموحدین
19. جمال العارفین
مشهور ترین لقب و با شکوه ترین آنها لقب شیخ اکبر است یعنی نه کسی در گذشته به ایشان رسیده و نه کسی در آینده می رسد .
البته نا گفته نماند که حضرت شیخ که مصداق فیه آیات بینات مقام ابراهیم و من دخله کان آمنا می باشند به حکم حکیم یهدی به کثیرا و یضل به کثیرا صاحبان خلق های تنگ و قلوب قاسیه از ایشان به القابی یاد کرده اند که در حقیقت وصف خودشان است .
۲۶
مهر