حضرت شیخ اکبر سیدی محیی الدین بن عربی در رساله‌ی شریفه الدر‌المکنون می‌فرمایند:
«فاعلم ان الجفر هو التکسیر الکبیر الذی لیس فوقه شیء و لم یهتد إلی وضعه من لدن آدم إلی الإسلام غیر الإمام علی کرّم الله وجهه کل ببرکة خیر الأنام و مصباح الظلام علیه أفضل الصلاة و أتم السلام»
بدانکه جفر همان تکسیر کبیر است که بالاتر از آن جیزی نمی‌باشد و از زمان آدم تا اسلام کسی به آن راه نداشته مگر امام علی کرّم الله وجهه.
همه‌ی اینها به برکت بهترین خلق و چراغ تاریکی‌ها علی علیه السلام است که برترین درودها و بالاترین سلام‌ها بر او باد.
۱۲
آذر
حضرت علامه حسن زاده آملی درباره عظمت مقام شیخ اکبر محیی الدین ابن عربی از آیت حق حضرت آیت الله قاضی نقل میکنند:
- "و کان السید الاجلّ آیه الحقّ نادره الدهر العالم العابد الفقیه المحدّث الشاعر المُلفق العارف المکاشف سیّد العلماء الربّانیّین الحاجّ میرزا علی آقا القاضی التبریزی المتوفی 1366 ه.ق معتقدا فی حقّ الشیخ الاکبر بانّه لیس له عدیل فی آحاد الرعیّه، یعنی لا تجد بعد المعصوم له عدیلا، کما لا یکون بعد الکتاب و السنّه کتاب عدلا لفتوحاته و فصوصه فی بابه."
ترجمه:
سید اجلّ، نادره ی روزگار، عالم عابد، فقیه محدث، شاعر حاذق، عارف مکاشف، سید علمای ربانی، حاج میرزا علی آقا قاضی تبریزی (متوفی 1366 هجری قمری) در حق شیخ اکبر محیی الدین ابن عربی معتقد بود که در بین آحاد رعیت برای او عدیل و جایگزینی نیست، یعنی بعد از معصوم، برای او عدیلی یافت نمی شود، همانطور که بعد از قرآن و سنّت، کتابی عدیل و هم رتبه ی کتاب فتوحات مکیه و فصوص الحکم او وجود ندارد.
قاضی نور الله شوشتری نوشته است:
چون در شام تقیه شدید بود و کسی جرات دم زدن از تشیع را نداشت ، لهذا شیخ اکبر مجبور بوده است که ولای خود را کتمان نماید و در کتب خود بر طریق عامه سیر کند .
۲۲
مهر
مجلسی اول پدر علامه مجلسی در یک مناظره در پاسخ به انتقاد ملامحمد طاهر قمی می نویسد :
در زمان محیی الدین در مصر تقیه شدیدی بود ، چون زمانی بود که خلفای بنی عباس بر اسماعیلیه غلبه نمودند و زیاده از صد هزار شیعه را به قتل رسانیدند . در چنین زمانی اگر شما و ما بودیم زیاده از این تقیه می کردیم .
آدرس مطلب : کتاب اصول فصوص التوضیح
۲۱
مهر