هفدهم ماه مبارک رمضان سالروز تجلی روح ملکوتی شیخ اکبر در کالبد جسمانی و تنزل حقیقت قدسیه حضرتش در عالم ماده
شیخ اکبر محیی الدین بن عربی سلام الله علیه در هفدهم ماه مبارک رمضان سال 560 هجری شمسی برابر با 28 ژوئیه سال 1165 میلادی در خانواده ی زهد و تقوی و جاه و جلال در بلده ی مقدسه ی مرسیه از بلاد اندلس پای به عالم خاکیان گذارد تا اسیران عالم خاک را با خود به افلاک برد .
همو که خداوند به ایشان فرمود بندگانم را نصیحت نمای .
همو که پیامبر ختمی مرتبت به قلب مطهرش فصوص الحکم را برای راهنمایی عباد القاء فرمود .
همو که به فرموده ی خودش در خطبه ی فتوحات جوامع الکلم به حضرتش داده شد .
همو که مقام منیع ختم اولیاء به ایشان تفضل گردید و پیامبران الهی برای تبریک به او آمدند .
همو که اولین استادش به فرموده ی حضرتش حضرت عیسی روح خداست.
همو که صاحب فتوحات است و زبان مطهرش ترجمان اشواق .
همو که وجودش در مکنون است و روحش بحر محیط.
همو که معلم توحید است و بالاخره همو که شیخ اکبر است .
ای برون از وهم و قال و قیل من
خاک بر فرق من و تمثیل منخداوند را به پاس اهدای این ولی بزرگش به ما سپاسگذاریم .
مرسوم است که برای سالروز ولادت هدیه ای را در نظر می گیرند اما ما چه هدیه ای می توانیم برای این وجود ذی جود بدهیم ؟
آن کو دلش را برده ای جان هم غلامت می کند
مه پاسبانی هر شبی برگرد بامت می کندسوره هایی از قرآن را به محضر اخضرش تقدیم می نماییم و از حضرتش که از فرزندان حاتم طایی ذی جود است درخواست فهم حقایق قرآن را نموده و از درگاهش استدعای نمی از دریای معارفش و نظر رحمتی می نماییم .
آنان که خاک را به نظر کیمیا کنند
آیا شود که گوشه ی چشمی به ما کنند
۲۶
مهر
حضرت شیخ اکبر سیدی محیی الدین بن عربی سلام الله علیه رساله ای به نام « أصناف رجال الله » تالیف فرموده اند که تصاویر نسخه ی خطی آن را ان شاء الله برای دانلود در آینده در اختیار مشتاقان عالم نور و وحدت قرار داده می شود .
در ابتدای این رساله در مورد رجال الله در این طریقت می فرمایند: « و هم فی زمانهم بمنزله الانبیاء فی زمان النبوه العامه » یعنی آن ها به منزله ی انبیاء و در درجات آنها می باشند .
سپس به تبین مطلبی مهم می پردازند که خلاصه ی آن را ذکر می شود :
« آنچه که به وجود رسول الله منقطع گردید و باب آن بسته شد ، نبوت تشریعی است . نبوت تشریعی یعنی اینکه شخصی از جانب خدا شرع و دستورات دینی بیاورد . باب چنین چیزی بسته شده و هیچ شرعی ناسخ احکام و شریعت رسول االله نمی باشد . اما رسیدن به مقام نبی ممکن است و باب آن مسدود نشده است .
سپس روایتی از پیامبر که در آن حضرت فرموده اند که هیچ نبی بعد از من نمی آید را ذکر می فرمایند و می فرمایند که مقصود این است که هیچ نبی که دین جدیدی بیاورد است . متن حدیث این است : ان الرساله و النبوه قد انقطعت فلا رسول بعدی و لا نبی بعدی .
سپس حضرت شیخ برای شاهد فرمایششان می فرمایند : اختلافی در این نیست که جناب عیسی در آخرالزمان ظهور می نمایند و همه می دانند که جناب عیسی نبی و رسول است اما این منافاتی با سخن رسول خدا که فرمود نبی بعد از من نمی آید ندارد چرا که حضرت عیسی اگر چه که بعد از پیامبر اسلام دوباره می آید ولی دین جدیدی غیر از دستورات اسلام ندارد . اگر مقصود پیامبر مطلق بود با آمدن حضرت عیسی منافات داشت » .
به گوشه هایی از متن کتاب و عین عبارات حضرت شیخ اکبر سیدی محیی الدین بن عربی روحی فداه اشاره می شود : . . . فان النبوه التی انقطعت بوجود رسول الله انما هی نبوه التشریع لا مقامها فلا شرع مناسخا لنبوته و مما یزید فی شرعه حکما آخر .
۲۶
مهر