دائم الوضو بودن
یکی از مطالب مهمه در سیر انسانی دایم الوضو بودن و دوام بر طهارت است . در ادامه دستوری از جناب حضرت شیخ نقل می گردد که اشاره به همین مطلب دارد.
« و مما لابد منه الجلوس علی طهاره دائما و متی احدثت توضأت و متی توضأت صل رکعتین إلا أن تکون فی وقت کراهه نهیت عن ایقاع الصلاه فیه و هی ثلاثه اوقات: طلوع الشمس الی وقت استوائها الا یوم الجمعه، بعد العصر الی غروبها، و عند الزوال.»
از جمله اموری که سالک باید حتما رعایت نماید بودن دایمی بر طهارت است بطوری که هر گاه طهارت او از بین رفت وضو بگیرد و بعد از هر وضویی دو رکعت نماز بخواند مگر اینکه در اوقاتی باشد که خواندن نماز مستحبی در آن وقت مکروه باشد.
اوقاتی که خواندن نماز مستحبی در آن وقت مکروه و مورد نهی است سه وقت می باشد:
1 ـ هنگام طلوع خورشید تا زمان 
2 ـ بعد از نماز عصر ( نماز عصری که در وقت مخصوص خود خوانده می شود نه نماز عصری که بلافاصله بعد از نماز ظهر خوانده شود ) تا غروب خورشید 
3 ـ هنگام زوال خورشید
در روایات نیز این مطلب وارد شده است:
«الحسن بن محمد الدیلمی فی ( الإرشاد ) قال: قال النبی ( صلى الله علیه وآله ): یقول الله تعالى: من أحدث ولم یتوضأ فقد جفانی، ومن أحدث وتوضأ، ولم یصل رکعتین (1)، فقد جفانی، ومن أحدث وتوضأ، وصلى رکعتین، ودعانی، ولم أجبه فیما سألنی من أمر دینه ودنیاه، فقد جفوته، ولست برب جاف.»
حضرت علامه حسن زاده آملی می فرمایند: در باب سیزدهم و باب بیستم ارشاد القلوب دیلمی آمده است که:
«قال النبی صلی الله علیه وآله: یقول الله تعالی: من احدث ولم یتوضا فقد جفانی، و من احدث و توضا ولم یصل رکعتین فقد جفانی، و من صلی رکعتین ولم یدعنی فقد جفانی، و من احدث و توضا و صلی رکعتین و دعانی فلم اجبه فی ما یسال من امر دینه و دنیاه فقد جفوته ولست برب جاف.»
حالا که در این عمل سهل رخیص چنین نتیجه عظیم نفیس است خوشا حال آن که از علو همت خود بعد از ادای این دستور از حق تعالی مطلبی بخواهد که آن را زوال و نفاد نباشد، اعنی حلاوت ذکر و لذت لقا و شرف حضور بخواهد، و زبان حالش این باشد که:
ما از تو نداریم به غیر از تو تمنا
حلوا به کسی ده که محبت نچشیده است