«من صحبک لما یستفیده منک لا تعول علیه. فإنه ینقضی بتحصیل ما یرجوه منک و ربما کفر تلک النعمة إذا أراد الفراق . فکن منه علی حذر. من صحبک فی الله فعول علیه و علامته النصیحة إیاک و اعترافه بالحق عند البیان إن غلط»
کسی که برای استفاده از تو با تو همراه و مصاحب گردیده بر او اعتماد و تکیهای نیست. همانا این مصاحبت و همراهی با بدست آوردن آنچه که امید داشته از تو تحصیل نماید تمام میگردد و چه بسا زمانی که میخواهد از تو جدا گردد نسبت به تو کفران نعمت و ناسپاسی نماید. پس از چنین شخصی برحذر باش.
[اما] کسی که برای خدا و در راه خدا با تو همراه و مصاحب گشته بر او اعتماد و تکیه نما و علامت چنین شخصی این است که برای تو خیرخواهی و نصیحت میکند و اگر در هنگام بیان اشتباهی نمود اعتراف به حق مینماید.
جناب حضرت شیخ اکبر در رسالهی نوریهی وصایا میفرمایند:
فاعلم أنک إذا وفّقت لعمل الخیر فهو بشری من الله أنک من السعداء فإنه لا یضیع أجر من أصلح عملا
بدان هنگامی که تو موفق به انجام کار خیری میشوی این بشارتی است از جانب خدا که تو از سعداء و نیک بختان هستی. بدرستی که خداوند اجر کسی که عمل نیکویی انجام دهد ضایع و نابود نمیکند.
حضرت شیخ اکبر محیی الدین بن عربی در رسالهی شریفهی وصایا میفرمایند:
لا تخیب من جاء یسترفدک مما فضلک الله علیه به من الرزق و لو بشق تمرة
کسی که نزد تو آمده و از رزقی که خداوند به تو بخشیده و به واسطهی آن به تو برتری داده یاری و کمک خواست را ناامید مگردان و لو به اینکه نیمی خرما به او بدهی.
کتاب الوصایا از کتب عرشی حضرت شیخ اکبر محیی الدین ابن عربی است، در این کتاب حضرت شیخ فرمایشات و دستورات و نکات نابی از قلب مبارک خود که عرش الرحمن است تحت عنوان وصیت به فرشیان بارانده اند.
إذا أشعرت قلبک ذکر الله دایما فی کل حال فلابد أن یستنیر قلبک بنور الذکر فیرزقک ذلک النور الکشف و إذا جاءک الکشف جاء الحیاء یصحبه.
اگر قلب خود را همواره متوجه یاد خداوند نمایی به طور حتم قلب تو با نور یاد او روشن خواهد شد. این نور برای تو حالت کشف پدید میآورد و هنگامی که کشف آمد حیاء نیز همراه آن خواهد آمد.
و لقد لقیت الخضر بإشبیلیة و أفادنی التسلیم بمقالات الشیوخ و ان لا أنازعهم و إن کانوا مخطئین فی نفس الأمر.
من حضرت خضر را در اشبیلیه ملاقات کردم. آنچه که در آن ملاقات به من افاده نمود؛ تسلیم بودن نسبت به گفتههای بزرگان طریقت بود و اینکه با آنها نزاع و جدال نکنم هر چند در واقع بر خطا باشند.