هفدهم ماه مبارک رمضان سالروز تجلی روح ملکوتی شیخ اکبر در کالبد جسمانی و تنزل حقیقت قدسیه حضرتش در عالم ماده
۲۶
مهر
جناب حضرت شیخ اکبر محیی الدین بن عربی در با هفتاد و یک کتاب مستطاب فتوحات مکیه که در مورد روزه و بیان اسرار آن است می فرمایند: مردمان در لیلة القدر اختلاف دارند - یعنی در زمانش - برخی از آنان قائلند که در تمام سال می‌گردد، و من هم به همین قائلم، زیرا من آن را در شعبان و در ربیع و ماه رمضان دیدم و بیشتر آن را در رمضان و در دهه آخر دیدم و یک‌بار هم در دهه دوم از رمضان در غیر شب وتر و نیز در وتر(شبهای فرد) از آن دیدم، من یقین دارم که آن در سال می گردد یعنی در وتر و شفع (زوج) از ماهی که تو در آن می‌بینی.
۲۶
مهر
ارادتمندان و تابعین حضرت شیخ و شارحین آثار حضرتش از ایشان با القابی یاد نموده اند که ذکر می گردد :
1. محیی الحق والدین
2. مربی العارفین
3. روح التنزلات و الإمداد
4. الف الوجود
5. عین الشهود و هاء المشهود
6. صاحب الولایه العظمی و الصدیقیه الکبری و امام التحقیق
7. العارف الکبیر
8. مجدد المله الحنیفیه
9. قطب الوجود
10. الکبریت الاحمر
11. سلطان العارفین
12. بحرالمعارف الالهیه
13. ترجمان العلوم الربانیه
14. قطب الافخر
15. خاتم ولایت و عنقای مغرب
16. امام العارفین و قطب الموحدین
17. اسم اعظم
18. اوحد الموحدین
19. جمال العارفین
مشهور ترین لقب و با شکوه ترین آنها لقب شیخ اکبر است یعنی نه کسی در گذشته به ایشان رسیده و نه کسی در آینده می رسد .
البته نا گفته نماند که حضرت شیخ که مصداق فیه آیات بینات مقام ابراهیم و من دخله کان آمنا می باشند به حکم حکیم یهدی به کثیرا و یضل به کثیرا صاحبان خلق های تنگ و قلوب قاسیه از ایشان به القابی یاد کرده اند که در حقیقت وصف خودشان است .
۲۶
مهر
خانواده ی حضرت شیخ خانواده ی علم و فضیلت و تقوی بوده و پدر و مادر و عمو و دایی های ایشان از بزرگان اهل زهد و تقوی و علم و عبادت بوده اند.
حضرت شیخ روحی لتراب مضجعه الفداء دو دایی به نام های یحیی بن یغان و ابومسلم خولانی داشته اند .
جناب یحیی بن یغان سلطان شهر تلمسان بوده است و در ملاقاتی که بین ایشان و ابوعبدالله تونسی که عابد زمانه بوده اتفاق افتاده به شدت تحت تاثیر سخنان آن عابد قرار گرفته و در او تحول معنوی رخ می دهد و از تاج و تخت عبادت دست برداشته و به زهد و عبادت می پردازد .
جناب حضرت شیخ حکایت تحول معنوی ایشان را که بسیار خواندنی است در کتاب شریف محاضره الابرار و مسامره الاخیار و همچنین فتوحات مکیه آنجایی که درباره ی زهادی که با وجود قدرت و مکنت، دنیا را رها کرده اند ذکر می فرماید .
مراجعه شود به : 1. فتوحات ج 2 ص 18. / 2.محاضره الابرار و مسامره الاخیار ج 2 ص 114
ابومسلم خولانی نیز که دایی دیگر ایشان است از عابدان و زاهدان زمان بوده وجناب حضرت شیخ در فتوحات او را از اکابر ملامیه می شمارند .
مراجعه شود به: 1. فتوحات مکیه ج 2 ص 16. / 2. فتوحات مکیه ج 3 ص 35 و 36.
۲۶
مهر
شیخ شهاب الدین سهروردی در دیداری به حضور باهر النور قطب الموحدین محیی الدین بن عربی مشرف گردیده که ظاهرا در آخرین سفر حج خویش به سال 628 هجری قمری بوده است که ملاقاتی نیز با جناب ابن فارض شاگرد حضرت شیخ اکبر داشته است .
گویند در تشرف جناب سهروردی به محضر عرشی شیخ اکبر هر دو بزرگوار ساعتی به حالت سکوت نشسته اند و سپس از یکدیگر جدا گردیده اند. سپس هنگامی که از جناب حضرت شیخ اکبر سوال شد که شیخ شهاب الدین را چگونه یافتی فرمود : سر تا پا غرق در سنت است و هنگامی که از جناب سهروردی همین سوال پرسیده شد فرمود : ایشان دریایی است از حقایق.
۲۶
مهر
جناب حضرت شیخ اکبر أوحدالموحدین محیی الدین بن عربی در کتاب شریف فتوحات مکیه در بحث کتمان اسرار توحید شعری را از حضرت زین العابدین امام علی بن الحسین علیه اسلام نقل می فرمایند:
ایشان می فرمایند: اگر کتمان سر لازم نبود و اسرار توحید برای جمیع مردم قابل درک نبود برای گفتار شخص پسندیده و پاکیزه از دودمان علی بن ابی طالب صلی الله علیه و سلم دیگر معنایی وجود نداشت چرا که ایشان فرموده : یا رب جوهــــــر لو ابوح به لقیل انت ممن یعبد الوثنا و لاستحل رجال مسلمون دمی یرون اقبح ما یاتونه حسنامعنای شعر:چه بسیار از آن علوم جوهریه ی اصلیه را که در من است و اگر به آنها لب بگشایم حتما می گویند من بت پرستم و گروهی از مسلمانان به خاطر این سخنان خون مرا حلال می شمارند و آنها زشت ترین کردار خود را نیک می دانند .
منبع: فتوحات مکیه ج 1 ص 32.
نکته : مجموع این ابیات چهار بیت است که در جلد 7 الغدیر ص 35 و 36 نقل شده است مرحوم فیض کاشانی نیز در مقدمه ی وافی و در کتاب الاصول الاصلیه این ابیات را از آن حضرت نقل کرده حتی جناب غزالی هم در کتاب الاحیاء این ابیات را به حضرت نسبت داده است .دو بیت دیگر عبارت است از : انی لاکتم من علمی جواهره کیلا یری الحق ذو جهل فیفتتنا و قد تقدم فی هذا ابوحسن الی الحسین و اوصی قبله الحسنا
نکته :از این ابیات فهمیده می شود که توحید حقیقی در نظر مردم دقیقا در نقطه ی مقابل آن است و شرک قلمداد می شود . پس اگر موحد حقیقی سخن از توحید حقیقی گوید باید جاهلان توحید او را شرک بدانند و او را کافر و خون او را حلال شمرند و مبارزه با اهل توحید را که زشت ترین کارهاست بهترین کارها بپندارند .
۲۶
مهر
جناب ملا صالح موسوی خلخالی مقدمه شرح کتاب مناقب جناب شیخ اکبر را به اثبات تشیع حضرت شیخ اختصاص داده است و می گوید : « محیی الدین فتوحات را در مکه نوشت و سپس به دمشق آمد و جمعی از روسای مشایخ طریقت نیز مانند شیخ سعد الدین حموی و شیخ عثمان رومی و اوحد الدین کرمانی و جلال الدین محمد رومی صاحب مثنوی در آن اوقات شهر دمشق را مقر اقامت نموده با شیخ کامل جلیس خلوت و انیس وحدت بودند .
کتاب فصوص را که از کتب نفیسه ی اوست در روزگار اقامت در دمشق حسب الأمر حضرت ختمی مرتبت به نظم تالیف در آوردند » .
منبع: شرح مناقب محیی الدین ص 16 تا 18
اشخاصی مانند ابن فهد حلّی و شیخ بهایی و محقق فیض کاشانی و مرحوم مجلسی اول و قاضی نورالله تستری و محدث نیشابوری و غیر از اینها پای مردی در اثبات تشیع وی فشارند .
منبع: همان ص 24
۲۶
مهر
جناب ملا سید صالح موسوی خلخالی از استادش مرحوم حکیم جلوه حکایت می کند که او گفته در زمانی که ملای رومی صاحب مثنوی در سر تربت شیخ مشغول ریاضت و استفاضات روحانیه بوده است این شعر را گفته :
اندر جبل صالحه کانی است ز گوهر زان است که ما غرقه ی دریای دمشقیم
مضجع شریف و نورانی حضرت شیخ اکبر در دامنه ی جبل قاسیون در محله ی صالحیه دمشق قرار دارد . به مطلب تصاویر مرقد شیخ در همین سایت مراجعه شود.
منبع: شرح مناقب ص61
۲۶
مهر
جناب اوحدالموحدین شیخ المشایخ قطب الاقطاب حضرت محیی المله و الدین و الحق بن عربی در کتاب شریف فتوحات مکیه بابی را برای افرادی که هنوز دست به دامان استاد کاملی نزده اند و موفق به خدمت به آستان ولیی از اولیاء حق نشده اند اختصاص داده اند که بسیار مغتنم است .
برای مطالعه متن کامل این رساله به ادامه مطلب مراجعه کنید.
محدث نوری در کتاب نجم الثاقب نسبت های ناروا و خلاف واقعی را به حضرت شیخ اکبر محیی الدین بن عربی می دهد که خلاف بودن این نسبت های را در زیر بوسیله نقل قول ایشان و اصل کلام شیخ اکبر به وضوح می توان دید .
این محدث گوید :
« بن عربی مالکی با آن همه نصب و عداوتی که با امامیه دارد حتی در مسامره ی خود می گوید : رجبیون جمعی از اهل ریاضتند در ماه رجب که اکثر کشف ایشان این است که رافضیان را به صورت خوک می بینند.» [نجم الثاقب طبع سنگی باب هفتم ص 128 و 129]
اصل کلام حضرت شیخ اکبر سلام الله علیه در کتاب شریف مسامرات و محاضرات این است : « ما در ماه رجب به یک مرد از آنها ( یعنی آنهایی که در این ماه از حرکت می افتند ) که در خانه اش مقید و محبوس شده بود و آن حالت او را در خانه اش محبوس و زندانی نموده بود برخورد کردیم . و او فروشنده ی هویج و سبزیجات عمومی بود . مطلبی میان ما و او واقع نشد مگر آنکه من از حال او پرسش نمودم او به من از کیفیت حالش خبر داد به همانگونه ای که من علم داشتم و آن مرد خبر می داد مرا از عجایبی .
من از وی پرسیدم : آیا از آن مشاهدات اینک برای تو علامتی درباره ی چیزی باقی مانده است ؟
گفت: آری برای من از جانب خدا نشانه ای است درباره ی رافضیان به خصوص که من آنها را به صورت سگ می بینم و ابدا از من پنهان نمی باشند.»
اولا: اینکه مراد از رافضی در این کلام خوارج هستند نه شیعه ی امامیه که این مطلب از عبارات ماقبل استفداه می شود .
ثانیا: ایشان می فرماید من با یک نفر از آنها ملاقات کردم که این کشف را داشت و این مطلب را تصدیق هم نمی فرمایند .
خواننده ی گرامی با مطالعه ی دو عبارت به راحتی به عدم رعایت تقوا در نقل عبارت پی می برد و جای هیچ سخنی نیست .
۲۶
مهر